Als je langere tijd bij elkaar bent kan het voorkomen dat jullie elkaar voor lief gaan nemen. Onderstaand het verhaal van iemand die in zo’n situatie heeft gezeten:
Op zaterdag 4 juni heeft mijn man gezegd dat hij verliefd is op een andere dame (sinds 5 weken daarvoor). Hij heeft toen contact met haar gezocht en gekregen. 1,5 week voor 4 juni heeft hij de dame gevraagd om samen “dieper” te gaan. Dat wilde ze wel. De dame in kwestie heeft een relatie van 20 jaar en deze een paar weekjes terug beëindigd.
Mijn man heeft woonruimte gevonden boven de zaak van zijn moeder (wat aan de overkant van het huis van mijn schoonouders is). De bedoeling was dat zijn nieuwe stoot direct bij hem zou intrekken. Zij wil echter nog wat afstand en niet van de ene lange relatie in de andere stappen.
Ik zag deze breuk niet aankomen. Te meer niet omdat ik het laatste half jaar in een neerwaartse spiraal heb gezeten. Mijn man heeft mij hier echter in 1 klap vreselijk uitgetrapt. Ik bruis nu van de energie.
Mijn man heeft een aantal punten waar hij over valt bij mij. Ten eerste is zijn gevoel voor mij weggezakt. Hij zegt niet weg, maar expliciet weggezakt. Ten tweede heb ik al jaren niet meer het voortouw genomen om thuis schoon te maken (mijn man is vele jaren op de vrijdagmiddag vrij geweest en ging die middag het huis schoonmaken), ik ga niet graag in mijn uppie naar de supermarkt en in de loop der jaren is hij dat vanuit zijn werk gaan doen. En een ander heikel punt is dat ik sinds de geboorte van onze dochter (2,5 jaar) niet meer zo veel zin in sex had. Ik kon wel 2 of 3 weken zonder, maar hij blijkbaar niet.
Natuurlijk wil ik helemaal niet dat mijn man weggaat. Ik heb ondertussen met veel vrienden, collega’s en kennissen gesproken. Iedereen heeft een periode in zijn relatie dat je even niets of minder voor de ander voelt, geen tijd voor elkaar hebt etc. Vooral als de kinderen nog klein zijn. In het verleden hebben we samen een nare ervaring gehad waar we heel goed en naar mijn idee ontzettend sterk uitgekomen zijn. Ik dacht altijd “als we dit overleven, overleven we alles”.
Mijn man zegt nu dat hij 8 jaar heeft gevochten voor onze relatie, terwijl ik nooit gevochten heb. Nu ben ik juist degene die 1 laatste keer wil vechten. Alleen is hij nu verliefd op een andere dame (zelfde leeftijd als wij, 39). Uiteraard vind ik het oneerlijk en zou ik willen dat hij echt goed gaat nadenken over wat hij weggooit.
Mijn man is 2,5 week geleden definitief uit huis vertrokken en zit nu in zijn eigen appartement. Hij heeft nieuwe spulletjes gekocht (koelkast, bed, kasten, fornuis etc). Hij voelt zich nu heerlijk vrij en zegt dat hij de hele dag lacht. Zijn stoot wil nog niet bij hem komen wonen, wat hem zwaar valt.
Zelf heb ik steeds het gevoel dat hij zich straks zal bedenken en weer terug zal komen. Geen idee waar dat gevoel vandaan komt overigens. Bij vorige relaties heb ik dat nooit gehad.
De laatste dagen geeft mijn man steeds aan dat hij het zwaar heeft en twijfelt. Maar, ik kan daar niet te veel van zeggen, want hoe harder je aan iemand trekt, hoe harder die persoon wegglipt.
Afgelopen zondag gaf ik aan: ” je hebt nog de mogelijkheid om terug te komen”, waarop zijn antwoord was: ” nou, ik heb net 2.800 euro geïnvesteerd”. Voor mij voelt dat als een nieuwe twijfel van zijn kant.
Ik heb het idee dat het probleem bij hem is dat hij nu nog te verliefd is op zijn nieuwe stoot om die nieuwe stoot zo maar aan de kant te gooien.
Ik weet echter niet zo goed wat ik moet doen. Aan de ene kant zou ik hem (alleen) naar een psycholoog of relatietherapeut willen sturen om alles te vertellen. Maar daar heeft hij denk ik even geen behoefte aan.
Aan de andere kant wil ik veel doen om hem terug te winnen op de een of andere manier.
Door de stress en het lijnen waar ik al mee begonnen was ben ik in een kleine 2 maand al 11 kg afgevallen. Heel goed, maar nog zeker 10 kg te gaan (1.63m en nu 80 kg, dus geen overbodige luxe).Zelf denk ik dat als hij me weer vrolijk ziet lachen en doen en hem weer een keer lieve streel over zijn wang of billen geef, dat hij weer verliefd op me word. Alleen duurt dat proces langer dan ik zou willen.
Kunnen jullie aangeven wat nu goed is om te doen?
Moet ik hem nu “vrij” laten en hem zelf laten bedenken wat hij mist (terwijl ik vrolijk, spontaan en er weer steeds lekkerder begin uit te zien)? (en hij overigens meer en meer aan de nieuwe stoot kan gaan hechten). Of moet ik hem zo nu en dan (bijvoorbeeld elke week of 2 weken) polsen over zijn gevoelens? Dit is overigens ook lastig, want de ene dag heeft hij het zwaar en toont veel emotie en de volgende dag is hij afstandelijk en bot.
Mijn reatcie
Wat me opvalt aan je verhaal is dat het allemaal wel heel erg snel gaat. Mijn belangrijkste advies zou zijn om het rustig aan te doen. En dan met name vanwege de kinderen (ik kon niet zo goed opmaken of jullie naast je dochter van 2,5 nog andere kinderen hebben). Dat je dochter ineens minder zindelijk is, gebeurt heel erg veel in stressvolle periodes. Op zichzelf is dat dus niets om je zorgen over te maken, maar natuurlijk is het wel een belangrijk signaal dat ze niet goed in haar vel zit.
Wat je beschrijft hoor ik vaak: dat een van beide partners (vaak al jarenlang) voor zijn/haar gevoel aan het vechten is, dat diegene uiteindelijk opgeeft en dat de andere partner dán pas ‘wakker wordt’ en beseft wat er aan de hand is. Het lastig is echter dat als je (ex) partner echt besloten heeft dat hij niet meer verder wil, dat jij er dan weinig meer aan kan doen.
Hoe dan ook denk ik dat het nuttig zou zijn om hulp in te schakelen, dus ook als je partner zeker weet dat hij niet verder wil. Ik denk dat jullie beiden het hoe dan ook aan elkaar verschuldigd zijn om (redelijk goed) contact te houden omdat jullie kinderen hebben. Kaart aan bij je ex dat dit voorop staat.
In de tussentijd is het goed niet aan je partner te trekken zoals je ook al schrijft, want des te harder trekt de ander zich meestal terug. Als je het prettig vindt om aan jezelf te werken, bijvoorbeed je lichaam, kan dat ook prettig en lonend zijn. Maar doe het omdat JIJ het wil, niet omdat je aantrekkelijker wil worden voor je partner.
Mochten jullie uiteindelijk door willen, dan is het denk ik goed om de issues die gespeeld hebben grondig door te spreken samen, en de hulp van een relatietherapeut kan daarbij wellicht prettig zijn om jullie te helpen niet weer in dezelfde valkuilen te stappen.
Benieuwd wat ik voor jullie kan betekenen? Lees meer over relatietherapie. Ik help jullie graag.
